Ik mocht gezellig mee met het kinderfeestje van mijn kleindochter die 8 geworden was. Met een hoop vrolijk kletsende kinderen gingen we op pad naar een grote hal waar naar hartenlust gesprongen en gespeeld kon worden op verschillende trampolines. De kinderen waren lekker uitgelaten en kletste volop in de auto. Ze hadden er zin in, en dat lieten ze weten ook.
Het was heerlijk om de verschillende karaktertjes te ervaren en mee te maken hoe soepel dat onderling ging tussen ze.
Na een gezellige maar vermoeiende middag was het tijd om naar huis te gaan. Er moesten 4 kinderen met mij mee in de auto, waarvan er eentje voorin mocht zitten. En daar begonnen de eerste geluiden van onvrede te komen, want voorin zitten wilde ze allemaal! Koortsachtig begon ik na te denken over hoe we dit op konden lossen zonder een hoop boze gezichten. Tot het in me opkwam dat ze waarschijnlijk prima zelf tot een oplossing konden komen. Ik vertelde ze dat ze met z’n vieren zelf een oplossing moesten zien vinden.
Met z’n vieren gingen ze in discussie. Allemaal gooide ze hun eigen argumenten in de groep waarom ze het recht hadden om voorin te zitten. En het was het beste voorbeeld wat ik kon hebben van kinderen die zelf tot een oplossing komen, want het werd zonder al teveel problemen opgelost. Bij de auto werd me verteld wie er voorin zou komen te zitten en de rest leek daar vrede mee te hebben. De rit naar huis was vrolijk en gezellig, er werd volop gezongen en gelachen!
Mensjes van 8 daar lieten daar even zien hoe het ook kan!
Reactie plaatsen
Reacties