Hij zat bij mij aan tafel. Dertien jaar oud en hij kwam bij mij vanwege zijn prikkelgevoeligheid en frustraties die hij heeft. Hij zit op de HAVO en heeft sinds kort hulp van een remedial teacher.
Samen met de remedial teacher besloten ze zich op de planning te concentreren. Zelf plannen vond hij namelijk lastig en wellicht dat een betere planning zou leiden tot hogere punten. Tijdens de hulp zijn de punten alleen nog maar slechter geworden en zijn frustraties groter. En dat leidde thuis tot niet heel veel gezelligheid. Zijn vader zegt dat hij teveel met andere dingen bezig is. Hij zou zich meer op het leren moeten concentreren. Zijn mentor zegt dat de hulp niet werkt, omdat zijn punten alleen maar omlaag zijn gegaan. En nu weten ze niet meer wat te doen. Misschien medicatie werd er geopperd zodat hij zich in ieder geval op school beter kan concentreren. Zijn ouders wilden eerst iets anders proberen en zo kwam hij bij mij terecht.
Als we een gesprekje voeren zit hij gebogen aan tafel. Hij vertelt mij dat hij echt wel wil leren, maar dat de letters elke keer gaan dansen voor zijn ogen. Dat hij dan weer afgeleid wordt, en dat hij ook wel weet dat dat niet de bedoeling is. Dat hij zich goed aan de planning houdt, maar dat het niet lukt zich te concentreren
Ik vraag hem wat er wel goed gaat. Verbaasd kijkt hij mij aan. Wat gaat er wel goed op school? Hij denkt even na en begint vervolgens enthousiast te vertellen over de projecten die ze soms doen. Dat vind ik leuk zegt hij, en dan onthoud ik het wel! Ik zie dat ik op het goede spoor zit. Zijn gezichtsuitdrukking is veranderd, en zijn houding is minder gebogen. Ik vraag hem over een project te vertellen en dat doet hij vol enthousiasme. We gaan hier dieper op in, en ik zie dat het bij hem binnen komt. Laat mij die botten maar kleien, dan onthoud ik ze wel roept hij enthousiast.
Samen praten we verder over hoe hij dit kan gebruiken in het leren. Hij vertelt over een richting op school waar veel met projecten wordt gewerkt. Hij besluit zelf het hier met zijn ouders en mentor over te hebben.
En het is hem gelukt, hij heeft de kans gekregen om die andere richting te proberen. Ik sprak laatst zijn moeder nog. Zij vertelde me hoe goed hij nu in zijn vel zit. Alsof er een last van hem is afgevallen. Hij gaat nu met plezier naar school, en doet het daar heel goed. En hij is enorm trots dat hij dit zelf voor elkaar gekregen heeft!
Het enige wat ik hoefde te doen was hem te vragen wat er wel goed gaat, en daar vanuit verder te gaan. Hierdoor ontdekte hij zelf de manier die het beste bij hem past……
Reactie plaatsen
Reacties