Je bent met je ouders naar de sinterklaasoptocht aan het kijken. Plotseling komt die Piet die je al zo eng vond naar je toegelopen en hij wil je een handje pepernoten geven.
Heel lief natuurlijk, maar eigenlijk vind jij het maar een enge man. Je kruipt dicht tegen je vader aan, die zegt dat er niks aan de hand is. Het is gewoon maar een lieve Piet die snoep wilt geven. Later gaan jullie naar binnen en dan zit daar de grote imposante Sinterklaas. De kinderen mogen hem een handje geven en op zijn schoot zitten om een foto te maken. Jij wilt dit niet en de paniek wordt groot als je moeder met je in de rij gaat staan. Mama kijkt je lief aan en zegt dat het prima is; er is niks aan de hand, Sinterklaas is heel lief. Zachtjes zeg je tegen mama dat je niet wilt. Niet zo flauw doen zegt mama ik blijf gewoon bij je, er kan je niks gebeuren. Hoe dichter je bij komt hoe harder je hart begint te bonzen. In je hoofd begint er paniek. Maar meisje zegt mama, daar hoef je toch niet om te huilen? Ik blijf bij je, er is echt niks aan de hand. Je wilt het zo graag geloven, maar dat lukt echt niet meer. De paniek is nu enorm geworden. Je huilt nu hard, en roept dat je echt niet wilt. Met een rood hoofd loopt mama met je weg. Onderweg moppert ze een beetje. Beetje flauw van je hoor dat je zo doet, iedereen kijkt nu naar ons. Je voelt je een beetje schuldig naar je mama toe.
Je bent met je ouders naar de sinterklaasoptocht aan het kijken. Plotseling komt die Piet die je al eng vond naar je toegelopen en hij wil je een handje pepernoten geven. Heel lief natuurlijk, maar eigenlijk vind jij het maar een enge man. Je kruipt dicht tegen je vader aan en die zegt: “ik merk dat je bang bent, wat maakt je zo bang?”. Je vertelt papa dat je het niet zo fijn vindt als Piet zo dichtbij komt, op een afstandje vind je het prima. “Zullen we dat dan aan Piet vragen?” zegt papa. Dat vind je goed, en gelukkig vindt Piet het ook gewoon prima. Later gaan jullie naar binnen en dan zit daar de grote imposante Sinterklaas. De kinderen mogen hem een handje geven en op zijn schoot zitten om een foto te maken. Jij wilt dit niet en de paniek wordt groot als je moeder met je in de rij gaat staan. Mama kijkt je lief aan en vraagt je wat er is. Zachtjes zeg je tegen mama dat je niet wilt. “Kan je uitleggen wat je zo spannend vindt?” vraagt mama. Je weet het niet precies, maar je weet wel dat je echt niet dicht bij Sinterklaas in de buurt wilt zijn. “Hoe zou jij het dan willen?” vraagt mama. Even moet je nadenken, dan heb je een idee. “Kan ik ook gewoon naar Sinterklaas zwaaien?” Dat lijkt me een prima plan zegt mama. In plaats van een hand te geven zwaaien jullie samen naar Sinterklaas. En gek genoeg lijkt die ineens veel minder eng!
Reactie plaatsen
Reacties